چرا شهید مصطفی احمدی روشن برای ترور انتخاب شد؟

واضح است که شهید احمدی با توجه به سمت خود، بر خلاف شهدای ترورهای قبلی در حوزه تجاری فعال بوده است نه فنی.

از سوی دیگر، وی با 32 سال سن، از تجربه چندان طولانی هم در امور مذکور برخوردار نبوده است و بنابراین در نگاه اول به نظر می رسد نقش کلیدی در پیشبرد مسائل علمی و فنی برنامه هسته ای کشورمان نداشته است.

پس چگونه است که سرویس های جاسوسی غرب- که نقششان در این دست ترورها روز به روز عیان تر می شود- از میان گزینه های متعدد پیش روی خود، او را آنقدر در پیشرفت برنامه هسته ای موثر قلمداد کرده اند که برای از سر راه برداشتنش، به راهکار حذف فیزیکی تن داده اند؟

شهید احمدی، دانشجوی ورودی سال 77 رشته مهندسی شیمی در دانشگاه صنعتی شریف بوده است و مدتی در سمت معاون بازرگانی سایت نطنز مشغول به کار بوده است؛ از توصیف خانواده و دوستان نزدیکش، این طور بر می آید که از کم و کیف مسائل شغلی خود صحبتی نمی کرده است و حتی نزدیکانش از مشغله های مسئولیتی او اطلاعی نداشته اند.

اما شاخصه شهید احمدی، تخصص او در دور زدن تحریم های بین المللی علیه پیشرفت برنامه هسته ای ایران بود، بطوریکه با تنگ تر شدن هر روزه حلقه تحریم ها علیه کشورمان، او با ابتکار پویای خود همواره راهی برای گذر از آنها می یافت.

مثلا برای خرید یک قطعه حساس از کشوری خارجی که معامله با آن بطور مستقیم به دلیل وجود تحریم های مختلف ناممکن بود، او از واسطه های متعدد استفاده می کرد به گونه ای که خریدار اصلی، یعنی جمهوری اسلامی ایران قابل شناسایی نباشد و در روند خرید مشکل ایجاد نگردد.

از سوی دیگر، در سال های اخیر تنها راه باقی مانده برای غرب برای اعمال فشار و کند کردن حرکت علمی کشور، همین تحریم ها بوده است و بارها ثابت شده است که غرب جز اعمال تحریم های تکراری علیه برنامه هسته ای کشورمان، راه حل دیگری در آستین ندارد و همه تهدیدها و ادعاها، در نهایت به چند تحریم نسبتا تکراری ختم میشود.

با کنار هم گذاشتن موارد فوق، پی بردن به انگیزه غرب در ترور شهید احمدی دشوار نیست؛ تنها سلاح غرب تحریم است و شهید احمدی کسی بود که همه این تحریم ها را بی فایده کرده بود، بنابراین سرویس های جاسوسی غرب او را به عنوان یکی از موانع جدی کارآمدی تحریم ها شناسایی کرده و دستور حذف فیزیکی وی را صادر نموده اند تا به این ترتیب –به خیال خود- حرکت علمی کشور را مختل نمایند.

اما افسوس که این دشمنان ایران هنوز با فرمول های نخ نمای خود به دنبال سد کردن مسیر پیشرفت ایران اسلامی هستند و با گذشت سال ها و شکست های پی در پی، رمز پیروزی این ملت را در نیافته اند، افسوس که هنوز درنیافته اند که از هر قطره خون شهید، صد لاله بر خاک این وطن می روید، افسوس که نمی دانند خون شهید نیروی محرکه این انقلاب بوده است و خواهد بود.